اخبار سلامتی، اخبار علمی
غذا خوردن در نصف شب منجر به دیابت و افزایش وزن می‌شود!
دانشمندان کشف کردند که چرا غذا خوردن در نصف شب منجر به دیابت و افزایش وزن می‌شود.
دانشمندان در Northwestern Medicine مکانیسمی را کشف کردند که نشان می‌دهد چرا خوردن غذا در اواخر شب با دیابت و افزایش وزن مرتبط است. بر اساس CDC، ۳۷٫۳ میلیون آمریکایی دیابت دارند که شامل ۱۱٫۳ درصد از جمعیت ایالات متحده است.
۹۶ میلیون آمریکایی دیگر با سن ۱۸ سال یا بیشتر مبتلا به پیش‌دیابت هستند که ۳۸ درصد از کل جمعیت بزرگسال ایالات متحده را تشکیل می‌دهد. بر اساس CDC، چاقی یک بیماری شایع، جدی و پرهزینه است و شیوع چاقی در ایالات متحده ۴۱٫۹ درصد است.
با اینکه ارتباط بین زمان غذا خوردن، خواب و چاقی به خوبی شناخته شده است، اما به درستی درک نشده است. تحقیقات نشان می‌دهد که تغذیه بیش از حد می‌تواند بافت چربی را تغییر داده و ریتم شبانه‌روزی را مختل کند.
برای اولین بار، تحقیقات جدید Northwestern نشان داد که آزاد شدن انرژی ممکن است مکانیسمی مولکولی باشد که از طریق آن ساعت‌های داخلی بدن ما تعادل انرژی را کنترل می‌کنند.
محققان با درک این موضوع دریافتند که روز زمان ایده‌آل در محیط نوری چرخش زمین است، زمانی که بهینه‌ترین وقت برای اتلاف انرژی به عنوان گرما است. این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌ای از رژیم غذایی گرفته تا کم‌خوابی و همچنین نحوه تغذیه بیمارانی که به کمک‌های غذایی طولانی‌مدت نیاز دارند، در پی دارد.
مقاله «تغذیه با محدودیت زمانی، چاقی را از طریق ترموژنز چربی کاهش می‌دهد» در ۲۰ اکتبر در مجله Science منتشر شد.
همچنین بخوانید:
- چرا آسم هنگام شب تشدید می‌شود؟
- خوابیدن زیر پنج ساعت با خطر ابتلا به بیماری‌های متعدد و مرگ مرتبط است!
- اضافه‌وزن خطر ابتلا به سرطان رحم در زنان را تقریباً دوبرابر می‌کند.
دکتر جوزف تی باس، نویسنده مقاله مربوطه، استاد پزشکی چارلز اف. کترینگ در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن فاینبرگ اظهار داشت: «با اینکه این امر یک موضوع کاملاً شناخته شده است، اما هنوز به خوبی درک نشده که توهین به ساعت بدن در حقیقت توهین به متابولیسم است». دکتر جوزف تی باس همچنین یک متخصص غدد درون‌ریز است.
باس گفت: «زمانی که حیوانات از رژیم غذایی کافه تریا که یک سبک غربی است _دارای چربی و کربوهیدرات بالا _ استفاده می‌کنند، ساعت بدنشان به هم می‌خورد.
ساعت بدن به زمان غذا خوردن افراد حساس است، به ویژه در بافت چربی و این حساسیت با رژیم‌های پرچرب از بین می‌رود. ما هنوز دلیل این اتفاق را نمی‌دانیم، اما چیزی که می‌دانیم این است که حیوانات با چاق و فربه شدن، شروع به خوردن بیشتر در زمانی که باید خواب باشند می‌کنند. این تحقیق نشان می‌دهد که چرا این موضوع این‌قدر مهم است»
باس همچنین مدیر مرکز دیابت و متابولیسم و رئیس غدد درون‌ریز در بخش پزشکی در Feinberg است. چلسی هپلر، یک دانشجوی فوق دکترا در آزمایشگاه باس، اولین نویسنده و محقق در این مورد بود و بسیاری از آزمایش‌های بیوشیمیایی و ژنتیکی مربوطه را انجام داد که موجب پایه‌گذاری این فرضیه شد.
رانا گوپتا که اکنون در دانشگاه دوک مشغول به کار است نیز یکی از همکاران کلیدی این تحقیق بود.
به‌هم‌زدن ساعت داخلی
در این مطالعه، موش‌هایی که شب‌بیدار هستند، به طور انحصاری در طول دوره غیرفعال (روشن) یا در دوره فعال (تاریک) با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. در عرض یک هفته، موش‌هایی که در ساعات روشنایی تغذیه شده بودند در مقایسه با موش‌هایی که در تاریکی تغذیه می‌شدند، وزن بیشتری اضافه کردند. دانشمندان برای کاهش اثرات دما بر یافته‌های خود، دما را روی ۳۰ درجه تنظیم کردند، یعنی شرایطی که موش‌ها کمترین میزان انرژی را مصرف می‌کنند.
هپلر گفت: «ما فکر می‌کردیم که شاید مؤلفه‌ای از تعادل انرژی وجود داشته باشد که در آن موش‌ها انرژی بیشتری را صرف خوردن در زمان‌های خاص می‌کنند. به همین دلیل است که آنها می‌توانند در زمان‌های مختلف روز مقدار یکسانی غذا بخورند و زمانی که در دوره‌های فعال غذا می‌خورند در مقایسه با زمانی که باید بخوابند، سالم‌تر باشند».
افزایش مصرف انرژی باعث شد که تیم تحقیقاتی به بررسی متابولیسم بافت چربی بپردازد تا ببیند آیا همان اثر در غدد درون‌ریز نیز رخ می‌دهد یا خیر. آنها متوجه صحت این امر شدند؛ موش‌هایی که از نظر ژنتیکی دچار افزایش ترموژنز شده بودند – انتشار گرما از طریق سلول‌های چربی – دچار افزایش وزن نشده و وضعیت سلامت آنها بهبود پیدا کرده بود.
هپلر همچنین چرخه بیهوده کراتین را شناسایی کرد که در آن کراتین (مولکولی که به حفظ انرژی کمک می‌کند) تحت ذخیره سازی و آزادسازی انرژی شیمیایی در بافت‌های چربی قرار می‌گیرد، به این معنی که کراتین ممکن است مکانیسم اساسی انتشار گرما باشد.
یافته‌ها می‌توانند به مراقبت از موارد مزمن کمک کنند
این علم توسط تحقیقاتی که بیش از ۲۰ سال پیش توسط باس و همکارانش در Northwestern انجام شد، نشان داد که بین ساعت مولکولی داخلی بدن، وزن بدن، چاقی و متابولیسم در حیوانات رابطه مشخصی وجود دارد.
چالش آزمایشگاه باس که بر روی استفاده از رویکردهای ژنتیکی برای مطالعه فیزیولوژی متمرکز است، منجر به کشف معنای کلی آن و یافتن مکانیسم‌های کنترلی که این رابطه را ایجاد می‌کند می‌شود. این مطالعه آنها را یک قدم به هم نزدیک‌تر می‌کند.
باس گفت که یافته‌ها می‌تواند به مراقبت‌های موارد مزمن کمک کند، به‌ویژه در مواردی که بیماران دارای لوله‌های تغذیه معده هستند. بیماران معمولاً در شب و هنگام خواب، زمانی که کمترین انرژی را آزاد می‌کنند، تغذیه می‌شوند. نرخ دیابت و چاقی برای این بیماران زیاد است و باس فکر می‌کند که این می‌تواند دلیل این امر را توضیح دهد. او همچنین می‌اندیشد که چگونه این تحقیق می‌تواند بر درمان دیابت نوع دوم تأثیر بگذارد. آیا زمانی که مثلاً انسولین به بیمار داده می‌شود باید زمان غذا را در نظر گرفت؟
هپلر به تحقیق در مورد متابولیسم کراتین ادامه خواهد داد. او گفت: «ما باید بفهمیم که ساعت شبانه‌روزی چگونه متابولیسم کراتین را به طور مکانیکی کنترل می‌کند تا بتوانیم بفهمیم که چگونه آن را تقویت کنیم. ساعت‌ها در سطح بافت چربی به سلامت متابولیک کمک زیادی می‌کنند و ما هنوز نمی‌دانیم این کمک به چه میزان است».
مطالب مرتبط:
مترجم: مریم محجوب
