انسان ها به انقراض ماموت‌های پشمالو سرعت بخشیدند...

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که انسان‌ها نقش مهمی در انقراض ماموت‌های پشمالو (در اوراسیا) داشتند. همچنین محققان دریافتند که انقراض این گونه هزاران سال دیرتر از آنچه که قبلا تصور می‌شد، رخ داده است.

یک تیم بین المللی از دانشمندان کشورهای مختلف به سرپرستی محققان دانشگاه آدلاید و دانشگاه کپنهاگ(Copenhagen)، روند 20000 ساله انقراض ماموت پشمالو را کشف کردند.

پروفسور دیمین فوردهام (Damien Fordham )، سرپرست این تیم تحقیقاتی (از موسسه محیط زیست دانشگاه آدلاید) بیان کرد، تحقیقات ما نشان می‌دهد که انسان‌ها عامل اصلی و تشدید کننده کاهش جمعیت ماموت‌های پشمالو بوده‌اند و نقش اساسی در انقراض آن‌ها (چه از نظر زمانی و چه از نظر مکانی) داشته‌اند.

همچنین وی افزود، ما با استفاده از مدل‌های کامپیوتری، فسیل‌ها و DNA گذشتگان، مکانیسم‌ها و عوامل تهدید کننده‌ای را شناسایی کردیم که در نابودی اولیه و سپس انقراض ماموت‌های پشمالو نقش مهمی داشتند.

تغییرات در توزیع و جمعیت شناسی ماموت‌های پشمالو در دوران باستان (که توسط فسیل‌ها و DNA گذشتگان شناسایی شده) نشان می‌دهد که انسان‌ها عواملی را ایجاد کردند که در بعضی مناطق انقراض ماموت‌های پشمالو تا 4000 سال زودتر اتفاق افتاده است.

دکتر فوردهام (Fordham) بیان کرد : ما می‌دانیم که به صورت معمول و قابل پیش بینی انسان‌ها از ماموت‌های پشمالو برای تولید گوشت، پوست، استخوان و عاج استفاده می‌کردند. با این حال، تشخیص این موضوع که آیا ماموت‌های پشمالو صرفا به علت شکار انسان‌ها منقرض شده‌اند یا اینکه تغییرات آب و هوایی نیز در انقراض آن‌ها تاثیر داشته است، دشوار می‌باشد.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که ماموت‌های پشمالو احتمالاً هزاران سال بیشتر از آنچه که قبلاً تصور می‌شد در قطب شمال زنده مانده‌اند و در مناطق کوچکی با شرایط آب و هوایی مناسب و تراکم کم انسان زندگی می‌کردند.

پروفسور جرمی آستین (Jeremey Austin ) از مرکز DNA باستانی دانشگاه آدلاید استرالیا بین کرد که یافته‌های ما در منطقه اوراسیا و بررسی DNA فسیل‌ها (که اخیرا نیز منتشر شده است) این فرضیه را تایید می‌کند که ماموت‌های پشمالو حدود ۵۰۰۰ سال پیش در اطراف منطقه سیبری زندگی می‌کردند.

دکتر دیوید نوگزبراوو (David Nogues-Bravo ) از دانشگاه کپنهاگ که یکی از اعضای تیم تحقیقاتی بود اشاره کرد که «تحلیل‌های ما تأثیرات انسانی در انقراض ماموت‌های پشمالو را تایید میکند ، زیرا بازه کاهش جمعیت و فروپاشی جامعه جانوران بزرگ در اوراسیا در اواخر دوران پلیستوسن(Pleistocene) است.

همچنین این مطالعات این نظریه که عامل اصلی انقراض ماموت‌های پشمالو تغییرات آب و هوایی است (انسان را در این اتفاق تبرئه می‌کند) را نیز رد می‌کند و نشان می‌دهد که انقراض گونه‌ها معمولاً در نتیجه‌ی تعاملات پیچیده بین فرآیندهای تهدید کننده حیات می‌باشد.

در آخر، محققان تاکید می‌کنند که بازه زمانی انقراض ماموت‌های پشمالو طولانی و ماندگار بوده و هزاران سال قبل از انقراض نهایی، پایه‌های شروع این اتفاق ایجاد شده است.

خلاصه :

یک تیم بین المللی از دانشمندان کشورهای مختلف به سرپرستی محققان دانشگاه آدلاید و دانشگاه کپنهاگ، روند 20000 ساله انقراض ماموت پشمالو را کشف کردند.

مترجم : محمدمعین باشی

منبع

از این مطلب چقدر راضی بودید؟

روی ستاره کلیک کنید تا نظرتون ثبت بشه