از گذشته تا به حال بر این باور بودیم که افزایش سن باعث کاهش گسترده ی توانایی های ذهنی ما میشود، اما تحقیقات جدید در این رابطه خبر های خوبی را ارائه میدهد.
یافته های منتشر شده در Nature Human Behaviour نشان میدهد که دو عملکرد کلیدی مغز که به ما اجازه میدهد تا به اطلاعات جدید توجه کنیم و در شرایط خاص بر آنچه مهم است تمرکز کنیم، در واقع می تواند در افراد مسن بهبود یابد. این عملکرد ها جنبه های مهم شناختی مانند حافظه ، تصمیم گیری و کنترل خود، و حتی جهت یابی، ریاضی، زبان و خواندن را زیر بنای خود قرار می دهند.
یکی از محققین میگوید: این نتایج فوق العاده است و پیامد های مهمی برای نحوه ی نگرش ما به پیری دارد.مردم به طور گسترده ای تصور میکنند که توجه و عملکردهای اجرایی با افزایش سن کاهش می یابد، برخلاف نکات جالب توجهی که در برخی از مطالعات در مقیاس کوچکتر که سوالات مربوط به این فرضیات را ایجاد کرده است وجود دارد. نتایج حاصل از مطالعه بزرگ ما نشان می دهد که عناصر مهم این توانایی ها در واقع در دوران پیری بهبود می یابد، احتمالاً به این دلیل که ما در طول زندگی خود به سادگی این مهارت ها را تمرین می کنیم.
این مطالعات به دلیل افزایش سریع جمعیت در سراسر جهان اهمیت بیشتری دارد.با تحقیقات بیشتراحتمال دارد بهتر کردن مهارت ها به صورت آگاهانه برای حفاظت در برابر زوال مغز و اختلالات در روند پیری سالم ممکن شود.
تیم تحقیقاتی عملکرد اجرایی شرکت کنندگان سنین 58 تا 98 ساله را بررسی کرد.به این دلیل که در این سنین بیشترین تغییرات در طول سالمندی ایجاد میشود.
اجزای مورد مطالعه آنها شبکه های مغزی است که در هشدار، جهت گیری و بازداری اجرایی نقش دارند. هر کدام ویژگی های متفاوتی دارند و به مناطق مختلف مغز و مواد شیمیایی عصبی و ژن های مختلف متکی هستند. بنابراین، محققان استدلال کردند که این شبکه ها ممکن است الگوهای پیری متفاوتی را نیز نشان دهند.
هشدار با وضعیت هوشیاری و آمادگی بیشتر برای پاسخ به اطلاعات دریافتی مشخص می شود. جهت گیری شامل انتقال منابع مغزی به مکان خاصی در فضا است. شبکه اجرایی مانع از حواس پرتی می شود و به ما اجازه می دهد بر موارد مهم تمرکز کنیم.
یکی از محققان می گوید: ما از هر سه فرایند به طور مداوم و همیشگی استفاده می کنیم برای مثال هنگام رانندگی با اتومبیل، هنگام نزدیک شدن به تقاطع، هشدار افزایش آمادگی شماست. جهت گیری زمانی اتفاق می افتد که توجه خود را به یک حرکت غیرمنتظره، مانند عابر پیاده معطوف می کنید و عملکرد اجرایی به شما این امکان را می دهد تا از حواس پرتی هایی مانند پرندگان یا تابلو های تبلیغاتی جلوگیری کنید بنابراین می توانید تمرکز خود را بر رانندگی بگذارید.
این مطالعه نشان داد که تنها توانایی هشداردهنده با افزایش سن کاهش می یابد. در مقابل ، هر دو عملکرد جهت گیری و بازداری اجرایی در واقع بهبود یافته است.
فرضیه محققان این است که چون جهت گیری و بازداری صرفاً مهارت هایی هستند که به افراد اجازه می دهند به طور انتخابی به اشیاء توجه کنند، این مهارت ها می توانند با تمرین مادام العمر بهبود یابند.
محققان معتقدند که عملکرد هشدار ب این دلیل کاهش میابد که این حالت اولیه هوشیاری و آمادگی نمی تواند با تمرین بهبود یابد.
این یافته ها نه تنها دیدگاه ما را در مورد تأثیر پیری بر ذهن تغییر می دهد ، بلکه ممکن است منجر به پیشرفت های بالینی شود، از جمله در بیماران مبتلا به اختلالات پیری مانند بیماری آلزایمر.
مترجم: سرکار خانم غزل زارعی