تست هلر: تعریف، اصول، رویه، نتیجه و موارد استفاده

فهرست مطالب نمایش

تعریف تست هلر

تست هلر یک آزمایش بیوشیمیایی است که برای شناسایی پروتئین‌ها در یک نمونه با دناتوره‌شدن (Denaturation) آن پروتئین‌ها با افزودن اسیدهای قوی انجام می‌شود. در تست هلر معمولاً از اسید نیتریک غلیظ برای دناتوره‌کردن پروتئین‌ها استفاده می‌شود. این تست در اهداف بالینی برای تشخیص پروتئین‌های غیر طبیعی در مایعات بیولوژیکی از جمله ادرار، انجام می‌شود.

تست هلر نوعی آزمایش ته‌نشینی (precipitation) است که در آن ته‌نشینی با دناتوره‌شدن ایجاد می‌شود. این تست به افتخار شیمیدان اتریشی، Johann Florian Heller، در حین مطالعه ماهیت بیوشیمیایی ادرار، کشف و نام‌گذاری شد. متداول‌ترین پروتئین‌هایی که با تست هلر در ادرار شناسایی می‌شوند شامل آلبومین (Albumin) و گلوبولین (Globulin) هستند.

این تست از نظر بالینی مهم است زیرا ساده بوده و به حداقل شناساگرها نیاز دارد. همچنین پروتئین‌های موجود در مایعات بیولوژیکی را که نمایانگر ویژگی‌های پاتولوژیک بیماری‌های خاص هستند، شناسایی و در نتیجه به تشخیص بیماری کمک می‌کند.

اهداف تست هلر

برای تشخیص وجود پروتئین در یک نمونه مشخص.
برای تشخیص پروتئین در مایعات بیولوژیکی مانند ادرار و خون.
برای شناسایی آلبومین و گلوبولین که ممکن است در ادرار وجود داشته باشد.

اصول تست هلر

این تست بر اساس اصل ته‌نشینی پروتئین‌ها است که در این مورد در حضور اسیدهای معدنی مانند اسید نیتریک انجام می‌شود. ته‌نشینی پروتئین توسط اسیدها به تغییرات pH محلول بستگی دارد. از آن‌جایی که همه پروتئین‌ها دارای یک نقطه ایزوالکتریک (Isoelectric point) یا مقدار pI هستند، تغییرات در pH محلول بر ساختار پروتئین تأثیر می‌گذارد.

افزودن اسیدها به محلول باعث کاهش pH آن می‌شود. با کاهش pH، مولکول‌های پروتئین به دلیل جذب پروتون توسط گروه‌های آمینه موجود در پروتئین‌ها، دارای بار مثبت می‌شوند. در حالتی که محلول آب‌دار است، کُره هیدراتاسیونی (Hydration sphere) که پروتئین را احاطه کرده است، به دلیل وجود بارهای مثبت از هم باز می‌شود.

این از هم گسیختگی باعث عدم تعادل در ساختار پروتئین و در نتیجه ته‌نشینی می‌شود. افزودن اسید به نمونه پروتئین باعث ته‌نشینی پروتئین‌ها در نقطه تماس اسید با محلول پروتئین می‌شود. در نتیجه یک حلقه سفید سفت شده بین دو لایه محلول پروتئین و اسید معدنی (HNO3) تشکیل می‌شود.

الزامات

شناساگر

اسید نیتریک (HNO3)
نمونه

مواد مورد نیاز

لوله‌های آزمایش
پایه لوله آزمایش
پیپت‌ها

مراحل تست هلر

در یک لوله آزمایش تمیز و خشک، 2 میلی‌لیتر اسید نیتریک غلیظ بریزید.
به این 2 میلی‌لیتر ادرار یا نمونه دیگر اضافه کنید. نمونه باید از طریق دیواره جانبی لوله آزمایش در حالت شیب‌دار ریخته شود تا لایه‌ای از نمونه در بالای اسید نیتریک تشکیل شود.
سپس لوله آزمایش از نظر تشکیل یک حلقه سفید در محل اتصال دو لایه بررسی می‌شود.

نتیجه و تفسیر تست هلر

نتیجه مثبت: یک نتیجه مثبت با تشکیل یک حلقه سفید (پروتئین رسوب شده) در محل اتصال دو لایه مجزا حاصل می‌شود. این امر نشان دهنده وجود پروتئین در نمونه داده شده، است.
نتیجه منفی: یک نتیجه منفی با عدم وجود حلقه سفید بیان می‌شود. این امر نشان دهنده عدم وجود پروتئین در نمونه است.

موارد استفاده از تست هلر

تست هلر یک آزمایش بیولوژیکی است که برای تشخیص وجود پروتئین در مایعات بیولوژیکی استفاده می‌شود.
این تست از سایر تست‌های مشابه بهتر است، زیرا به مقدار کمی نمونه ادرار نیاز دارد.

محدودیت‌ها

اسید غلیظ مورد استفاده در آزمایش خورنده است و بنابراین باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد.
این تست کیفی بوده و غلظت پروتئین موجود در نمونه را نشان نمی‌دهد.

مطالب مرتبط: