تشخیص آنیوپلوئیدی با فلوسایتومتری

فهرست مطالب نمایش

مقدمه‌ای بر تشخیص آنیوپلوئیدی با فلوسایتومتری

آنیوپلوئیدی به عنوان یک انحراف کروموزومی شامل اضافه یا حذف شدن کروموزوم‌ها در مقایسه با تعداد “طبیعی” یعنی 46 کروموزوم تعریف می‌شود. فلوسایتومتری ابزار مفیدی برای تشخیص آنیوپلوئیدی است.

چرا فلوسایتومتری؟

به طور سنتی، آنیوپلوئیدی با شمارش کروموزوم های متافاز زیر میکروسکوپ تشخیص داده می‌شد. با این حال، در بسیاری از موارد، و در درجه اول به دلیل تعداد زیاد یا کمتر کروموزوم‌ها، به دست آوردن شمارش دقیق دشوار بود. علاوه بر این، این روش مستلزم صرف زمان وکارکردن با اسیدهای قوی است که آن را برای استفاده در مقیاس بزرگ نامناسب می‌کند.

فلوسایتومتری معایب فوق را ندارد زیرا مقدار DNA را به جای شمارش تعداد کروموزوم‌ها تعیین می‌کند. همچنین، به دلیل ماهیت خودکفای روش، هیچ تعاملی با حلال های خطرناک وجود ندارد.

فلوسایتومتری یک تکنیک دقیق و قابل اعتماد است

دقت فلوسایتومتری منوط به شرایط زیر است:

سطح پایین ضریب تغییرات پیک‌های DNA، نسبت مساوی از سلول‌ها در هر پیک، و اختلاف جزئی در DNA نمونه و مرجع داخلی. برای مثال، اگر پیک DNA در مرجع داخلی به 100 برسد، پیک DNA از نمونه‌ها باید در محدوده 50+/- از پیک مرجع قرار گیرد. موقعیت‌های میانگین باید برای هر دو قله مرجع و نمونه تعریف شوند. نسبت استاندارد ثابت است و به نسبت پیک نمونه و پیک مرجع اشاره دارد.

فلوسایتومتری برای تشخیص آنیوپلوئیدی در سرطان‌ها

فلوسایتومتری همچنین برای تشخیص انحرافات در تعداد کروموزوم در کارسینوم سلول کوچک ریه انسان انجام شده است. در این مورد، دو یا سه بخش بافتی که تقریباً 50 میکرومتر عرض داشتند در زایلن موم زدایی شدند، در اتانول هیدراته شدند و سپس در آب مقطر شسته شدند.

بافت ها با سیترات و پپسین برای به دست آوردن سوسپانسیون های تک سلولی تیمار شدند. سپس در توری نایلونی فیلتر شده و شسته شدند. با استفاده از پروپیدیوم یدید، هسته‌های تفکیک شده رنگ‌آمیزی شدند. سپس این هسته ها تحت فلوسایتومتری قرار گرفتند و با استفاده از نرم افزار ModFit آنالیز شدند.

تجزیه و تحلیل داده ها

در مواردی که ضریب تغییرات بیش از 10٪ باشد، هیستوگرام‌ها دور ریخته می‌شوند و برای تجزیه و تحلیل نهایی استفاده نمی‌شوند. نمونه در مواردی که در فاز G0/G1 یک پیک منفرد و مجزا وجود دارد دیپلوئید در نظر گرفته می‌شود. هیستوگرام هایی که تتراپلوئید یا مولتی پلوئید بودند به عنوان آنیوپلوئید طبقه بندی می‌شوند.

همچنین بخوانید: