اصول تکنیک ایمونوفلورسانس چیست؟
ایمونوفلورسانس (IF) تکنیکی است که امکان شناسایی بسیاری از اجزاء را در هر بافت یا نوع سلولی می دهد. این قابلیت گسترده از طریق ترکیبی از آنتی بادی های خاص که با فلوروفورها نشانه گذاری شده اند به دست می آید. در نتیجه، کاربردهای ممکن در تحقیق و مراقبت از بیمار بسیار زیاد است.
فلوروفور (که با نام فلوروکروم یا کروموفور نیز شناخته می شود) یک ترکیب شیمیایی فلورسنت است که می تواند با تحریک نور، نور را دوباره ساطع کند. فلوروفورها معمولاً شامل چندین گروه آروماتیک ترکیبی یا مولکول حلقوی با چندین پیوند π هستند.
فلوروفورها گاهی به تنهایی، به عنوان ردیاب در مایعات یا به عنوان رنگ برای رنگ آمیزی برخی ساختارها ، به عنوان سوبسترای آنزیم ها ، یا به عنوان یک پروب یا نشانگر استفاده می شوند (وقتی فلورسانس آن تحت تأثیر جنبه های محیطی مانند قطب یا یون ها باشد). به طور کلی آنها به صورت کووالانسی به یک ماکرومولکول پیوند می خورند و به عنوان یک مارکر (یا رنگ ، یا برچسب ، یا گزارشگر) برای واکنش‌های آفینی یا زیست فعال (آنتی بادی ، پپتیدها ، اسیدهای نوکلئیک) عمل می کنند.
از فلوروفورها به ویژه برای رنگ آمیزی بافت ها ، سلول ها یا به عنوان موادی در روش های مختلف تحلیلی ، یعنی تصویربرداری فلورسنت و طیف سنجی استفاده می شود.
مشخصات اصلی فلوروفورها عبارتند از:
- حداکثر طول موج تحریک و انتشار (نانومتر): مربوط به نقطه اوج در طیف های تحریک و انتشار است.
- ضریب جذب مولار: مقدار نور جذب شده را در یک طول موج مشخص به غلظت فلوروفور در محلول ارتباط می دهد.
- طول عمر: مدت زمان حالت برانگیختگی یک فلوروفور قبل از بازگشت به حالت اولیه آن.
- فلورسین از طریق مشتقات ایزوتیوسیانات آمین واكنش ایزوتیوسیانات فلورسئین (FITC) ، یكی از محبوب ترین فلوروفورها است. نسل های جدید فلوروفورها ، که بسیاری از آن ها اختصاصی هستند در مقایسه با رنگ های سنتی، اغلب عملکرد بهتری دارند.
مقدمه:
روشهایی که با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت انجام می شوند به دو گروه مستقیم وغیر مستقیم تقسیم می شوند.
روش ایمونوفلورسنت مستقیم یا DIFA (Assay Fluorescence Immuno Direct)
این روش کاربرد محدودتری دارد و برای جستجوی آنتی ژنهای ذره ای مانند میکروبها و سلولها و همین طور رسوب کمپلکس های ایمنی مورد استفاده قرار می گیرد، در این روش آنتی بادی اختصاصی متصل به مواد فلورسانس استفاده می شود. پس از اتصال آنتی ژن به آنتی بادی فلورسنت، نتیجه با میکروسکوپ فلورسنت بررسی می شود.
روش ایمونوفلورسنت غیرمستقیم یا IIFA (Assay Fluorescence Immuno Indirect)
این روش کاربرد زیادی در تشخیص بیماریهای خود ایمنی وبیماریهای عفونی دارد و اغلب برای جستجوی آنتی بادی درمایعات بیولوژیک خصوصاً سرم استفاده میشودکه در این روش آنتی بادی اولیه نشاندار نبوده ولی با اضافه کردن یک آنتی بادی ثانویه نشاندار قابل شناسائی خواهد بود.
روش غیر مستقیم مزیتهای زیادی دارد از جمله اینکه اولا نیازی به کونژوگه کردن آنتی بادی او با فلوروکروم نمی باشد.
ثانیاً حساسیت این روش بیشتر است چون چندین آنتی بادی ثانویه فلورسنت میتواند به آنتی بادی اولیه متصل شده ومیزان نور ساطع شده را افزایش دهد.
ثالثا دارای هزینه های کمتری است.
با شرکت در دوره مهارت آموزی ایمونولوژی مهارت خود را در تکنیک ایمونوفلورسانس افزایش دهید:
