مقدمه‌ای بر جداسازی سلول‌های قلب با فلوسایتومتری
قلب پستانداران از انواع سلول‌های مختلف با عملکردهای مختلف تشکیل شده است که همه آنها به طور دقیق شناسایی نشده‌اند. به منظور مشخص کردن فیزیولوژی و نوع رده‌های سلولی در آزمایشات آزمایشگاهی، روش‌های استخراج سلولی مورد نیاز است.
در یک روش که اخیرا در یک مقاله منتشر شده است، دانشمندان سوئیس و لهستان یک روش مرتب‌سازی سلولی را برای فیبروبلاست‌های قلب تولیدکننده کلاژن از قلب موش‌های آزمایشگاهی با استفاده از مرتب‌سازی سلولی فعال شده با فلورسانس (FACS) با آنتی‌بادی‌های نوع خاص سلولی و برچسب‌گذاری شده با فلورسنت توصیف کردند.
این تحقیق در مجله Frontiers in Cardiovascular Medicine منتشر شده است.
بررسی ترکیب سلولی قلب برای شناخت عوامل سلامت و بیماری قلبی مهم است. با این حال، همه انواع سلول‌ها هنوز شناسایی نشده اند. به منظور توصیف دقیق سلول‌ها، بافت قلب معمولاً با حذف آنزیمی ماتریکس خارج سلولی، تجزیه می‌شود و شناسایی انواع سلول‌های مورد نظر بر اساس نشانگرهای سطح سلولی مختلف صورت می‌گیرد.
برای فیبروبلاست‌های تولید کننده کلاژن، چنین نشانگرهایی شناخته نشده بودبه همین خاط بجای آن از لاین سلولی موش‌های تراریخته استفاده شده بود که در آن این فیبروبلاست‌های خاص پروتئین فلورسنت EGFP را بیان می‌کردند. از آنجایی که این فیبروبلاست ها ذاتاً فلورسنت بوده‌اند، مرتب سازی سلولی می‌توانست به راحتی آنها را از سایر سلول‌های قلبی متمایز کند واین امکان وجود داشت که فیبروبلاست‌ها درکشت های سلولی آزمایشگاهی بررسی شوند.
با این حال، در رده‌های سلولی تراریخته، همیشه این پتانسیل وجود دارد که بیان مصنوعی (القایی) پروتئینی مانند EGFP، فیزیولوژی سلولی را تغییر دهد، بنابراین رده‌های سلولی غیرتراریخته ترجیح داده می‌شوند. محققان سوئیس و لهستان به رهبری پروفسور گابریلا کانیا، اکنون نشان داده است که فیبروبلاست‌های تولیدکننده کلاژن در قلب موش را می‌توان در طبقه‌بندی سلولی فعال شده با فلورسانس (FACS) بر اساس برچسب‌گذاری دو نشانگر سطح سلول با آنتی‌بادی‌های فلورسنت شناسایی کرد.
شناسایی نشانگرهای سطح مناسب
دانشمندان توسعه روش خود را از موش های تراریخته با برچسب فلورسنت EGFP آغاز کردند. ژن پروتئین EGFP توسط یک محرک بیان کنترل می‌شود که به طور طبیعی ژن تولید کلاژن را کنترل می‌کند، بنابراین بیان EGFP را نماینده فیبروبلاست‌های تولیدکننده کلاژن می‌کند.
محققان با شناسایی فیبروبلاست‌های تولیدکننده کلاژن، اتصال آنتی‌بادی‌های مختلفی را که مخصوص پروتئین‌های سطحی خاص هستند، آزمایش کردند و تشخیص دادند که جمعیت سلولی EGFP مثبت برای نشانگر سطح سلولی gp38 نیز مثبت است. علاوه بر این، آنها دریافتند که فیبروبلاست های EGFP مثبت و gp38 مثبت برای سه نشانگر سطحی دیگر به نام های Ter119، CD45 و CD31 منفی هستند.
در نتیجه، دانشمندان تشخیص داده بودند که فیبروبلاست‌های قلبی تولیدکننده کلاژن دریک جمعیت منحصر به فرد سلولی از طریق فلوسایتومتری و دریافت فلورسانس بالا از برچسب‌گذاری gp38 و جدایی از سایر رده‌های سلولی بر اساس عدم دریافت فلورسانس آنها از آنتی‌بادی‌هایی که مخصوص Ter119، CD45 CD31 هستند، متمایز می‌شوند.
آزمایش فیزیولوژیکی فیبروبلاست‌ها
محققین بعداً نشان دادند که فیبروبلاست‌های جدا شده با روش FACS را می‌توان در کشت سلولی آزمایشگاهی برای سنجش‌های فیزیولوژیکی برد. در اینجا، آنها از لاین سلولی موش EGFP تراریخته استفاده نکردند، بلکه از یک لاین سلول از نوع وحشی (طبیعی) جدا شده با روش جدید FACS خود استفاده کردند. با آزمایش نشانگرهای سطح سلولی خاص آن لاین سلولی، آنها نشان دادند که پس از کشت آزمایشگاهی طولانی رده سلولی جدا شده (4 پاساژ)، سلول ها همچنان شبیه سلول های اجداد خود بودند، اما برخی از نشانگرهای سطحی نیز از خودشان تغیر نشان داده بودند.
همانطور که نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند، روش FACS آنها برای جداسازی فیبروبلاست ها می‌تواند برای تجزیه و تحلیل قلب در مدل‌های تجربی بیماری‌های قلبی مفید باشد. از آنجایی که این روش برای جداسازی فیبروبلاست کارآمد است و انجام آن نسبتاً آسان است، می‌توان آن را به طور گسترده در آزمایشگاه‌های استاندارد استفاده کرد و بر نیاز به لاین سلولی از موش تراریخته که فیبروبلاست‌های آن ذاتاً فلورسنت هستند، غلبه کرد.
بنابراین تمرکز بر فیبروبلاست‌های کلاژن‌ساز از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا تشکیل نامتعادل کلاژن در قلب موجب بیماری‌های قلبی وفیبروز است .همچنین درک بهتر از خطوط سلولی سازنده کلاژن می‌تواند به شناسایی یک رویکرد درمانی مناسب در برابر آن کمک کند. .
همچنین بخوانید:
- فلوسایتومتری در تشخیص بیماری
- فلوسایتومتری در آنالیز سلول‌های خون محیطی
- فلوسایتومتری در ایمونولوژی
- دوره مهارت آموزی فلوسایتومتری
