داشتن احساسات خوب میتواند به صورت ارادی توسط سیستم پیام رسانی مغز کنترل شود!

دانشمندان علوم اعصاب نشان می دهند که موش ها می توانند یاد بگیرند که برای دریافت پاداش ، تکانه های دوپامین تصادفی را دستکاری کنند.

یک انتقال دهنده عصبی در همه جا که سیگنال هایی را بین سلول های مغزی، دوپامین منتقل می کند،  در میان بسیاری از عملکردهای خود در جنبه های متعددی از پردازش شناختی نقش دارد.پیام رسان شیمیایی از نظر نشانه های خارجی یا سیگنال های قطعی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.محققان دانشگاه کالیفرنیا به تازگی تلاش کردند تا جنبه های کمتر درک شده مربوط به تکانه های خود به خودی دوپامین در موش را مورد بررسی قرار دهند. نتایج آنها که در مجله current biology منتشر شد،نشان داد که موش ها میتوانند عمدا این پالس های دوپامین را دستکاری کنند.

یکی از دانشجویان این دانشگاه تحقیقی انجام داد که نشان میدهد علاوه بر احساس لذت بخش مبتنی بر پاداش، نوقشر یا Neocortex  موش مملو از انگیزه های غیرقابل پیشبینی دوپامین است که تقریبا هر یک دقیقه یک بار رخ میدهد.

محققین این دانشگاه به وسیله تکنیک های تصویر برداری مولکولی و نوری بررسی کزدند که ٬آیا موش ها نسبت به این تکانه ها آگاه هستند؟٬ آنها طرح بازخوردی را ابداع کردند که در آن موش های روی تردمیل اگر نشان دهند که قادر به کنترل سیگنال های بداهه دوپامین هستند ، پاداشی دریافت می کنند. داده ها نشان دادند که موش ها نه تنها از این تکانه های دوپامین مطلع بودند ، بلکه نتایج آنها نیز تأیید کرد که آنها پیش بینی کرده و به طور ارادی بر بخشی از آنها عمل می کنند.

محققان در این مقاله تاکید کردند: که موش ها یاد گرفتند قبل از دریافت پاداش تکانه های دوپامین خود را بیرون بیاورند ( قابل توجه است که این اثرات با حذف پاداش برعکس شد).ما تصور میکنیم که تکانه های خود به خودی دوپامین ممکن است به عنوان یک رویداد شناختی مهم در برنامه ریزی رفتاری عمل کند.

محققان می گویند این مطالعه بعد جدیدی را در مطالعه دوپامین و پویایی مغز باز می کند. آنها در حال حاضر قصد دارند این تحقیق را برای بررسی این که آیا و چگونه حوادث غیرقابل پیش بینی دوپامین باعث ایجاد تلاش و جست و جو می شود ، گسترش دهند که جنبه ی اساسی در جستجوی غذا و تغذیه، یافتن همسرو جفت و رفتارهای اجتماعی است.

محققان میگویند: ما حدس میزنیم در نبود محرک های پیشبینی کننده ی پاداش،حواس حیوانات به تکانه های خودبه خودی دوپامین آنها را به جستجوی غذا ترغیب میکند.

در تلاشهای خود برای کنترل دوپامین ، محققان تصریح کردند که به نظر می رسد دوپامین به جای آنکه باعث ایجاد رفتارهای حرکتی شود ، باعث تحریک می شود.

مترجم: سرکار خانم غزل زارعی

منبع خبر