اخبار علمی، مطالب
فناوری نانو: نانوذرات به عنوان سلاحی در برابر سرطان
بسیاری از عوامل شیمی درمانی که برای درمان سرطان ها استفاده می شوند ، با عوارض جانبی با شدت متفاوت همراه هستند ، زیرا برای سلول های طبیعی و همچنین تومورهای بدخیم سمی هستند. این انگیزه ایجاد جستجوی گزینه های موثر برای داروهای مصنوعی است که در حال حاضر بیشتر سرطان ها با آنها درمان می شوند. استفاده از فسفات کلسیم و سیترات برای این منظور اکنون چند سالی است که مورد بحث قرار گرفته است ، زیرا آنها مستقیماً به سلولها منتقل می شوند ، در حالی که حضور آنها در گردش خون اثر سمی کمی دارد یا هیچ اثر سمی ندارد. این مشکل شامل یافتن راههایی برای غلبه بر مکانیزمهایی است که میزان جذب این ترکیبات را به داخل سلولها کنترل می کنند و همچنین اطمینان حاصل می کند که ترکیبات به طور انتخابی بر روی سلولهایی که فرد می خواهد آنها را از بین ببرد ، عمل می کنند. محققان دپارتمان شیمی در LMU ، به سرپرستی دکتر کنستانتین فون شیرندینگ ، دکتر هانا انگلکه و پروفسور توماس بین ، اکنون توسعه یک کلاس از نانوذرات amorphous بدیع متشکل از کلسیم و سیترات را گزارش می دهند که قادر به شکستن موانع جذب و از بین بردن سلولهای تومور به روشی هدفمند هستند.
فسفات کلسیم و سیترات در تنظیم بسیاری از مسیرهای سیگنالینگ سلولی نقش دارند. از این رو ، برای جلوگیری از ایجاد اختلال در این مسیرها ، سطح این مواد موجود در سیتوپلاسم به شدت کنترل می شود. نکته اساسی ، نانوذرات توصیف شده در مطالعه جدید قادر به دور زدن این کنترل های نظارتی هستند. فون شیرندینگ توضیح می دهد: “ما نانوذرات آمورف و متخلخل متشکل از فسفات کلسیم و سیترات تهیه کرده ایم که در یک لایه چربی کپسول شده اند. کپسول سازی تضمین می کند که این ذرات به راحتی توسط سلول ها گرفته شوند بدون اینکه اقدامات متقابل ایجاد کنند. پس از داخل سلول ، لایه لیپیدی به طور موثر تجزیه می شود و مقادیر زیادی کلسیم و سیترات در سیتوپلاسم رسوب می کند.
آزمایش بر روی سلولهای کشت شده نشان داد که این ذرات به طور انتخابی کشنده هستند – سلولهای سرطانی را می کشند ، اما سلولهای سالم (که ذرات را نیز می گیرند) در اصل بدون آسیب هستند. “انگلکه” می گوید: “واضح است که این ذرات می توانند برای سلولهای سرطانی بسیار سمی باشند. – در واقع ، ما دریافتیم که هرچه تومور تهاجمی تر باشد ، اثر مرگ و میر نیز بیشتر خواهد بود.”
در طول جذب سلولی ، نانوذرات یک لایه غشایی دوم به دست می آورند. نویسندگان این تحقیق فرض می کنند که یک مکانیسم ناشناخته – که مخصوص سلول های سرطانی است – باعث پارگی این غشای خارجی می شود و اجازه می دهد محتویات وزیکول به داخل سیتوپلاسم نشت کند. از طرف دیگر ، در سلولهای سالم ، این لایه بیرونی یکپارچگی خود را حفظ می کند ، وزیکولها متعاقباً سالم در محیط خارج سلول دفع می شوند.
انگلکه می گوید”سمیت بسیار انتخابی ذرات این امکان را برای ما فراهم کرد تا بتوانیم با موفقیت دو نوع مختلف تومور پلور بسیار تهاجمی را در موش ها درمان کنیم. فقط با دو دوز تجویز شده در محل ، ما توانستیم اندازه تومور را به ترتیب 40 و 70٪ کاهش دهیم” بسیاری از تومورهای پلور محصولات متاستاتیک تومورهای ریه هستند و در حفره پلور بین ریه و دنده ایجاد می شوند. از آنجا که این منطقه با خون تأمین نمی شود ، برای عوامل شیمی درمانی غیرقابل دسترسی است. بین می گوید: در مقابل ، نانوذرات ما می توانند مستقیماً به حفره پلور وارد شوند. علاوه بر این ، در طول یک دوره درمانی 2 ماهه ، هیچ نشانه ای از عوارض جانبی جدی تشخیص داده نشد. به طور کلی ، این نتایج نشان می دهد که نانوذرات جدید پتانسیل زیادی برای توسعه بیشتر درمان های جدید برای انواع دیگر سرطان دارند.
همچنین بخوانید…
خدمات کشت سلول آزمایشگاه ژنیران
