اخبار علمی, مطالب
نوع و فراوانی باکتریهای دهان با خطر سرطان ریه در افراد غیر سیگاری مرتبط است.
اولین مطالعه در نوع خود که به صورت آنلاین در مجله Thorax منتشر شده است ، نشان می دهد که نوع و فراوانی باکتری موجود در دهان ممکن است با خطر سرطان ریه در افراد غیر سیگاری ارتباط داشته باشد.
یافته ها نشان می دهد که به نظر می رسد گونه های کمتر و تعداد زیادی از انواع خاصی از باکتری ها با افزایش ریسک خطر ارتباط دارند.
محققان می گویند ، از هر چهار مورد سرطان ریه ، یک نفر در افراد غیر سیگاری رخ می دهد و عوامل خطر شناخته شده مانند دود تنباکو و توتون غیرمستقیم ، قرار گرفتن در معرض رادون پس زمینه ، آلودگی هوا و سابقه خانوادگی سرطان ریه ، کاملاً این ارقام را توضیح نمی دهد. نوع و حجم باکتریها (میکروبیوم) موجود در دهان با افزایش خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله در غده ، سر و گردن و لوزالمعده مرتبط است.
و محققان با توجه به اینکه دهان محل ورود باکتریها به ریه است ، می خواستند دریابند که آیا این ارتباط در سرطان ریه نیز وجود دارد.
آنها از شرکت کنندگان در مطالعه بهداشت زنان شانگهای و مطالعه بهداشت مردان شانگهای استفاده کردند ، که همه آنها در طول زندگی غیر سیگاری بودند و پس از ورود به مطالعه بین سالهای 1996 و 2006 سلامت آنها 2-3 سال کنترل می شد.
هنگام ثبت نام ، شرکت کنندگان دهان خود را برای تهیه مشخصات باکتری های ساکن شستشو دادند و اطلاعاتی در مورد شیوه زندگی ، رژیم غذایی ، سابقه پزشکی و سایر عوامل محیطی و محل کار به دست آمد که ممکن است خطر بیماری آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
در کل ، به طور متوسط 90 نفر از زنان و 24 نفر از مردان به سرطان ریه مبتلا شدند. این موارد با 114 غیر سیگاری از همان سن و جنسیت ، که یک نمونه شستشوی دهان را نیز تهیه کرده اند ، مطابقت داشت. این گروه مقایسه سرطان ریه نداشتند اما سطح تحصیلات و سابقه خانوادگی سرطان ریه در آنها مشابه بود.
مقایسه هر دو مجموعه نمونه های شستشو نشان داد که میکروبیوم بین دو گروه متفاوت است. طیف گسترده ای از گونه های باکتریایی با خطر کمتری در ابتلا به سرطان ریه در ارتباط بود. و حجم بیشتری از انواع خاص گونه ها نیز با خطر ابتلا به سرطان ریه در ارتباط بود.
حجم بیشتری از گونه Bacteroidetes و Spirochaetes با خطر کمتری همراه بود در حالی که حجم بیشتری از گونه های Firmicutes با افزایش خطر همراه بود.
به طور خاص ، در گونه Spirochaetes ، فراوانی بیشتر Spirochaetia با خطر کمتری همراه بود. و در گونه های Firmicutes ، حجم بیشتری از ارگانیسم ها از رده Lactobacillales میکروب ها با افزایش خطر همراه است.
هنگامی که تجزیه و تحلیل فقط به آن دسته از شرکت کنندگان محدود شد که در طی 7 روز قبل از جمع آوری نمونه، آنتی بیوتیک مصرف نکرده بودند و پس از حذف افراد تشخیص داده شده با سرطان ریه ، طی 2 سال از زمان تهیه نمونه ، این ارتباطات محدود شد.
این یک مطالعه مشاهده ای است و بنابراین نمی تواند علت آن را تعیین کند. و محققان محدودیت های متعددی را دخیل میدانند. آنها می نویسند: “در حالی که مطالعه ما شواهدی را نشان می دهد كه تغییر در میكروبیوم دهان و دندان در خطر ابتلا به سرطان ریه نقش دارد ، اما تفسیر مطالعه ما باید با توجه به اینكه این یافته ها از یك زمان واحد در یك موقعیت جغرافیایی واحد است ، انجام شود.” .
در یک تحریریه مرتبط ، دکتر دیوید کریستیانی ، از دانشگاه هاروارد ، پیشنهاد می کند که باکتری های دهان ممکن است التهاب مزمن ایجاد کنند ، تکثیر سلولی را تقویت کرده و از مرگ سلول جلوگیری کنند ، تغییرات سریع DNA را روشن کنند و ژن های سرطانی و خون رسانی آنها را روشن کنند ، که میتواند این یافته ها را توضیح دهد.
وی می گوید یافته های این مطالعه چندین س raiseال را ایجاد می کند. “اول ، میکروبیوم دهانی انسان با گذشت زمان چقدر پایدار است؟ دوم ، اگر میکروبیوم دهانی انسان با گذشت زمان متفاوت باشد ، چه عواملی این تغییر را تعیین می کند؟ سوم ، محیط اطراف مانند قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا چگونه بر میکروبیوم دهان (و ریه) تأثیر می گذارد؟”
وی اضافه کرد: “هنوز مشخص نیست که آیا میکروبیوم دهانی که در این مطالعات اپیدمیولوژیکی اندازه گیری شده است (یا سایر موارد) نشان دهنده یک عامل ایجاد کننده است یا فقط یک نشانگر بیماری یا فعالیت ایمنی است. میکروبیوم دهانی در واقع میکروبیوم ریه را ایجاد میکند و بنابراین به صورت موضعی عمل می کند. “
همچنین بخوانید…
