طبق مطالعهای که از دادههای بانک زیستی بریتانیا استفاده میکند، افزایش تعداد قدمهای روزانه به 9000 تا 10000 قدم میتواند خطر مرگ و بیماریهای قلبی عروقی را به ترتیب تا 39% و 21% کاهش دهد. این فواید حتی برای افرادی با سبک زندگی کمتحرک نیز قابل توجه است، به طوری که بهبود قابل توجهی در 4000 تا 4500 قدم در روز مشاهده میشود.
با افزایش تعداد قدمهای برداشته شده در هر روز، خطر مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی کاهش مییابد، صرف نظر از زمان بیتحرکی.
بر اساس یافتههای یک مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت که به صورت آنلاین در مجله بریتانیایی پزشکی ورزشی منتشر شده است، هر قدم اضافی که برداشته شود، تا حدود 10000 قدم در روز، خطر مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی (CVD) را بدون توجه به مقدار زمان صرف شده برای بیتحرکی کاهش میدهد.
تحقیقات گذشته نشان دادهاند که تعداد قدمهای بیشتر در روز با سطوح پایینتر مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است، در حالی که برخی دیگر سطوح بالای رفتار کم تحرک را با افزایش خطرات بیماریهای قلبی عروقی و مرگ مرتبط دانستهاند. با این حال، هیچ یک از این مطالعات بررسی نکردهاند که آیا سطوح بالای فعالیت بدنی میتواند خطر بالاتر مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی مرتبط با زمان صرف شده برای بیتحرکی را جبران یا کاهش دهد.
روش تحقیق
برای رسیدگی به این موضوع، نویسندگان این مطالعه جدید که توسط مرکز چارلز پرکینز دانشگاه سیدنی رهبری میشد، به دادههای 72174 فرد (میانگین سنی 61 سال؛ 58 درصد زن) ثبتنام شده در مطالعه بانک زیستی بریتانیا – یک پایگاه داده زیستپزشکی بزرگ – که به مدت هفت روز از دستگاه شتابسنج روی مچ دست خود برای اندازهگیری فعالیت بدنی خود استفاده کرده بودند، دسترسی پیدا کردند.
از دادههای شتابسنج برای تخمین تعداد قدمهای روزانه و زمان صرف شده برای بیتحرکی، یعنی نشستن یا دراز کشیدن در حالت بیداری استفاده شد.
میانگین تعداد قدمهای روزانه برای شرکتکنندگان 6222 قدم در روز بود و 2200 قدم در روز (کمترین 5 درصد از تعداد قدمهای روزانه در بین همه شرکتکنندگان) به عنوان نقطه مرجع برای ارزیابی تأثیر افزایش تعداد قدمها بر رویدادهای مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی در نظر گرفته شد.
میانگین زمان صرف شده برای بیتحرکی 10.6 ساعت در روز بود، بنابراین شرکتکنندگان در مطالعه که 10.5 ساعت در روز یا بیشتر بیتحرک بودند، دارای زمان بیتحرکی بالا در نظر گرفته شدند، در حالی که افرادی که کمتر از 10.5 ساعت در روز بیتحرک بودند، زمان بیتحرکی پایینی داشتند.
یافتهها و پیامدها
در طول میانگین پیگیری 6.9 سال، 1633 مورد مرگ و 6190 مورد بیماری قلبی عروقی رخ داد.
نویسندگان پس از در نظر گرفتن سایر عوامل احتمالا مؤثر، محاسبه کردند که تعداد بهینه قدم در روز برای مقابله با زمان بیتحرکی بالا بین 9000 تا 10000 قدم در روز است که خطر مرگ را 39 درصد و خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی را 21 درصد کاهش میدهد.
در هر دو مورد، 50 درصد از این فواید در بین 4000 تا 4500 قدم در روز به دست آمد.
این یک مطالعه مشاهدهای است، بنابراین نمیتواند علت و معلول را ثابت کند. اگرچه اندازه نمونه بزرگ و پیگیری طولانی مدت باعث کاهش خطر سوگیری میشود، نویسندگان احتمالاً تأثیر عوامل اندازهگیری نشده دیگر بر نتایجشان را تأیید میکنند. آنها اضافه میکنند که از آنجایی که تعداد قدمها و زمان بیتحرکی در یک نقطه زمانی به دست آمدهاند، این نیز میتواند منجر به سوگیری شود.
با این وجود، آنها نتیجه میگیرند که «هر مقدار قدم زدن روزانه بالاتر از مقدار مرجع 2200 قدم در روز با کاهش خطر مرگ و میر و خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی برای زمان بیتحرکی کم و زیاد همراه بود.»
«انباشتن بین 9000 تا 10000 قدم در روز به طور بهینه خطر مرگ و میر و بیماریهای قلبی عروقی را در بین شرکتکنندگان بسیار کمتحرک کاهش میدهد. حداقل آستانه مرتبط با کاهش قابل توجه مرگ و میر و خطر بیماریهای قلبی عروقی بین 4000 تا 4500 قدم در روز بود.»
آنها افزودند، «نتایج آیندهنگر ما یافتههای مرتبطی را ارائه میدهد که میتواند برای تقویت پیامهای بهداشت عمومی و اطلاعرسانی به نسل اول دستورالعملهای فعالیت بدنی و رفتار کمتحرک مبتنی بر دستگاه استفاده شود، که احتمالاً شامل توصیههای خاصی در مورد تعداد قدمهای روزانه خواهد بود.»
همچنین بخوانید: