آیا چاقی نوعی بیماری است؟!

فهرست مطالب نمایش

اخبار بیماری ها

با توجه به اینکه چاقی در حال حاضر تقریباً یک سوم (29٪) از جمعیت انگلستان را تحت تأثیر قرار داده است و انتظار می‌رود تا سال 2030 به 35٪ افزایش یابد، آیا اکنون باید آن را به عنوان یک بیماری بشناسیم؟ کارشناسان در مورد این موضوع در BMJ به بحث می‌پردازند.

پروفسور John Wilding از دانشگاه Liverpool و پروفسور Vicky Mooney، نماینده ائتلاف اروپایی برای افراد مبتلا به چاقی (ECPO)، استدلال می‌کنند که چاقی، که در آن چربی اضافی بدن به حدی انباشته شده است که ممکن است بر سلامتی تأثیر منفی بگذارد، با معنی لغت بیماری مطابقت دارد.

آن‌ها اشاره می‌کنند که بیش از 200 ژن بر وزن تأثیر می‌گذارند و بیشتر آن‌ها در مغز یا در بافت چربی بیان می‌شوند. بنابراین، وزن بدن، توزیع چربی و خطر عوارض شدیداً تحت تأثیر بیولوژی قرار می‌گیرند.

آن‌ها استدلال می‌کنند که افزایش اخیر در آمار چاقی به دلیل ژنتیک نیست، بلکه به دلیل یک محیط تغییر یافته است (در دسترس بودن غذا، هزینه، محیط فیزیکی و عوامل اجتماعی).

با این حال، دیدگاهی که مطرح است این می‌باشد که چاقی به تنهایی باعث آسیب رسیدن به شخص شده و این کاملاً مسئولیت فرد است که در مورد آن کاری انجام دهد، در حالی که به نظر می‌رسد متخصصان مراقبت‌های بهداشتی از پیچیدگی چاقی و آنچه بیماران چاق می‌خواهند اطلاعات کافی ندارند.

آن‌ها اضافه می‌کنند که تشخیص چاقی به عنوان یک بیماری مزمن با عوارض شدید به جای انتخاب سبک زندگی، باید به کاهش انگ و تبعیض بسیاری از افراد مبتلا به چاقی کمک کند.

آن‌ها موافق برچسب زدن نسبت بالایی از جمعیت به عنوان بیماران مبتلا به چاقی که مسئولیت شخصی را از بین می‌برد یا خدمات بهداشتی را تحت الشعاع قرار دهد، نیستند و به این نکته اشاره می‌کنند که سایر بیماری‌های رایج مانند فشار خون بالا و دیابت، افراد را ملزم به اقدام برای مدیریت شرایط خود می‌کند.

همچنین اخبار بیشتری را بخوانید:

انتشارسیگنال استرس و پریشانی از سلول های چربی باعث می شود قلب در برابر پیامدهای چاقی تقویت شود!

چگونه وجود فروکتوز در رژیم غذایی به چاقی کمک میکند!؟

درمان چاقی با هدف گیری میتوکندری

تاثیر چاقی، فشار خون و کلسترول بر عملکرد مغز

آنها پیشنهاد می‌کنند که اکثر افراد چاق در نهایت دچار عوارض می‌شوند و کسانی که این مشکل را ندارند را می‌توان بدون بیماری در نظر گرفت. آن‌ها نتیجه می‌گیرند: “اما تا زمانی که نپذیریم چاقی یک بیماری است، نمی‌توانیم این همه‌گیری را مهار کنیم.”

اما دکتر Richard Pile، پزشک عمومی با علاقه فراوان به قلب و عروق و سرپرست بالینی انستیتو Herts Valleys، استدلال می‌کند که اتخاذ این رویکرد در واقع می‌تواند منجر به نتایج بدتری برای افراد و جامعه شود.

او معتقد است که تعریف فرهنگ لغت بیماری آنقدر مبهم است که می‌توانیم تقریباً هر چیزی را به عنوان یک بیماری طبقه‌بندی کنیم.

وی خاطر نشان کرد که: اگر برچسب زدن چاقی به عنوان یک بیماری بی ضرر بود، شاید آنقدرها مهم نبود. اما برچسب زدن چاقی به عنوان یک بیماری سبب خطر کاهش استقلال، ناتوانی و سلب انگیزه درونی افراد را به همراه دارد که عامل مهمی برای تغییر است.

او می‌گوید، از نظر روان‌شناختی تفاوت مهمی بین داشتن یک عامل خطر که مسئولیت و کنترل آن بر عهده شماست و ابتلا به بیماری که شخص دیگری مسئول درمان آن است، وجود دارد.

علاوه بر این، وی هشدار می‌دهد که تبدیل چاقی به یک بیماری ممکن است برای بیماران سودی نداشته باشد، اما زمانی که بیمه درمانی و دستورالعمل‌های بالینی درمان با دارو و جراحی را ترویج یابد، به نفع ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و صنعت داروسازی خواهد بود.

وی افزود: باید بپذیریم که منشاء چاقی برای اکثر مردم اجتماعی است و راه حل نیز همینطور است. اگر مردم با هم ملاقات کنند، خرید کنند، آشپزی کنند، غذا بخورند، و در فعالیت‌های مشترک شرکت کنند، نتیجه نهایی باعث بهبود وضعیت سلامتی و کاهش چاقی می‌شود و یک اثر جانبی مفید خواهد بود.

طبقه بندی چاقی به عنوان یک بیماری نه ضروری است و نه مفید. در نتیجه این موضوع بسیار پیچیده‌تر از تصورات ما است.

خلاصه:

اینکه چاقی را به عنوان یک بیماری در نظر بگیریم، عواقب خوبی برای شخص به همراه ندارد، چرا که سبب کاهش انگیزه فرد برای ورزش کردن و رونق عمل جراحی لاغری می‌شود.

مترجم: امید آهنگریان ابهری

منبع