ویدئو های سیتوژنتیک و کاریوتایپ، ویدیو های آموزشی
کشت خون محیطی
کشت خون محیطی
از کشت خون محیطی برای مطالعه ناهنجاری‌های کروموزومی و بررسی ساختار و تعداد کروزوموم‌ها استفاده می‌شود. به طور کلی مطالعه سیتوژنتیکی کشت خون محیطی مطالعه مورفولوژی، ساختار، پاتولوژی، عملکرد و رفتار کروموزوم است. خون محیطی رایج‌‌ترین بافت مورداستفاده برای تعیین کاریوتایپ ذاتی است چرا که کشت خون محیطی اکثرا قادر است بلندقدترین کروموزوم‌ها با بهترین بند را ایجاد کند.
بهترین حالت برای مطالعه کروموزموم‌ها، متافازهای میتوزی یا میوزی می‌باشد. در اکثر موارد برای دسترسی به متافازها باید ابتدا سلول‌ها کشت داده شوند. در کاریوتایپ خون محیطی سلول‌های خونی باید در درجه اول مورد کشت سلولی قرار بگیرند تا بتوان کروموزوم‌های دست یافت. اما کشت سلولی چیست؟
کشت سلولی رشد و تکثیر سلول‌های به دست آمده از انسان، حیوانات یا گیاهان در یک محیط مصنوعی و کنترل شده است. سلول‌ها یا مستقیما از ارگانیسم گرفته شده و کشت داده می‌شود یا از یک رده سلولی یا سویه سلولی جدا شده و تحت کشت قرار می‌گیرند.
شرایط خاص کشت به نوع سلول بستگی دارد. با این حال، هر کشت باید شامل یک ظرف مناسب با بستر یا محیطی باشد که مواد مغذی (مانند اسیدهای آمینه، کربوهیدرات ها، ویتامین ها، مواد معدنی)، فاکتورهای رشد یا هورمون های ضروری برای کشت سلول ها را تامین کند. گازها (CO2، O2) و فاکتورهای محیطی فیزیک-شیمی (از جمله pH، فشار اسمزی، دما) نیز در کشت نقش مهمی در تنظیم رشد مناسب سلولی ایفا می‌کنند.
برای بیشتر کشت‌های سلولی یک بازه زمانی کشت لازم است. بسته به نوع نمونه، این بازه زمانی بین یک روز تا چند هفته متغیر است. به عنوان مثال کشت سلول‌های مغز استخوان بین چند ساعت تا 5 روز می‌تواند متغیر باشد. در حالی که کشت فیبروبلاست‌های پوستی به 1 تا 3 هفته زمان نیاز دارد. در کشت خون محیطی این بازه زمانی بین 1 روز تا 4 روز است. کشت خون محیطی باید در شرایط کاملا آسپتیک و استریل انجام شود. میکروب‌ها باعث خراب شدن کشت می‌شود. کشت بافت را می‌توان به دو گروه کلی تقسیم‌بندی کرد:
- کشت معلق (Suspension culture) کشتی است که در آن سلول‌های بافت برای رشد نیاز به سطحی جهت اتصال ندارند و به صورت شناور در محیط کشت رشد کرده و تقسیم می‌شوند مانند سلول‌های خونی و سلول‌های مغز استخوان و بعضی از انواع تومورها (برخی از بلاستوماها وبیشتر لنفوم‌ها)
- کشت چسبان (Adherent Culture or Anchorage-dependent Culture) کشتی است که در آن سلول‌ها برای رشد و زنده ماندن باید به یک سطح متصل شوند مانند سلول‌های آمنیون (Amniocytes) و فیبروبلاست‌های پوستی.
این کشت‌ها در سیستم‌های باز یا بسته انکوبه می‌شوند. کشت‌های باز با اتمسفر تبادل گازی می‌توانند انجام دهند. سیستم‌های بسته به طور کامل محصور هستند و تبادل گازی با اتمسفر ندارند. در کشت‌هایی با سیستم بسته احتمال ایجاد آلودگی میکروبی کم می‌باشد. در عوض سیستم باز به کشت‌ها این امکان را می‌دهد تا گازهای سمی ناشی از متابولیسم را به اتمسفر منتقل کنند.
در فیلم آموزشی بالا کشت خون محیطی را مشاهده می‌کنید که از نوع کشت معلق (suspension) و سیستم انکوبه آن از نوع سیستم بسته است.
