اطلاعات عمومی، ویکی ژن
بهبود رفاه موش‌های آزمایشگاهی: 5 راه ساده
مقدمه‌ای بر بهبود رفاه موش‌های آزمایشگاهی
از آن‌جایی که صنعت علوم حیوانات آزمایشگاهی گام‌های بزرگی به سمت اصلاح برداشته است، بهبود سلامت موش‌های آزمایشگاهی شما بسیار مهم است. حمایت از حیوانات آزمایشگاهی می‌تواند سلامتی کلی آن‌ها را بسیار بهبود بخشد. و اولویت‌بندی امکانات رفاهی حیوانات آزمایشگاهی، مزایای فراوانی دارد.
برای مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که غنی‌سازی محیطی (Environmental enrichment) برای موش‌های آزمایشگاهی به آن‌ها کمک می‌کند تا با استرس مقابله کنند، اضطراب را کاهش دهند و سلامت فیزیولوژیکی را بهبود بخشند. به علاوه، بسیاری از کارشناسان حیوانات آزمایشگاهی معتقدند تأثیر مثبت غنی‌سازی محیطی، خلق و خوی حیوانات آزمایشگاهی، تکرارپذیری را در مطالعات آینده را بهبود می‌بخشد. اما هنوز تحقیقات بیشتری برای درک کامل این حوزه مورد نیاز است.
علاوه بر این، برخی از محققان پیشنهاد می‌کنند که موش‌های آزمایشگاهی باید بیش از حداقل میزان غنی‌سازی محیطی را دریافت کنند. برای مثال، مقاله «یک زندگی خوب برای جوندگان آزمایشگاهی؟» منتشر شده در مجله ILAR استدلال می‌کند که جوندگان آزمایشگاهی مستحق یک “زندگی خوب” هستند. بر اساس این مقاله، “زندگی خوب” برای جوندگان آزمایشگاهی شامل توانایی “ابراز یک مجموعه رفتاری شایسته، استفاده از توانایی‌های خود، و تحقق پتانسیل‌هایشان از طریق تعامل فعال با محیط خود» می‌باشد
بنابراین، اگر اهداف تحقیقاتی شما به سمت ارائه «زندگی خوب» به موش‌های آزمایشگاهی در حال تغییر می‌باشد، در این‌جا راه‌هایی وجود دارد که کارشناسان در حال حاضر دقیقاً این کار را انجام می‌دهند.
-
به موش‌های آزمایشگاهی فضایی بدهید تا بایستند
بسیاری از محققان بر این باورند این موضوع که موش‌های آزمایشگاهی برای سلامتی خود باید به طور منظم رفتارهای مخصوص گونه خود را انجام دهند، ضروری است. برای موش‌های آزمایشگاهی، ایستادن، صاف کردن پشت و کشش اندام‌ها از رفتارهای رایج در طبیعت است.
از این رو، ضروری است که برای موش‌های آزمایشگاهی فضای کافی برای ایستادن روی پاهای عقب خود، با فضای کافی برای کشش خود، فراهم کنیم. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که ایستادن، رایج‌ترین رفتار خاص گونه‌ای در موش‌های آزمایشگاهی باشد.
به عنوان مثال، از سه رفتار رایج موش‌ها (حفر کردن، بالا رفتن و ایستادن) به نظر می‌رسد که موش‌های آزمایشگاهی بیشتر از حفر کردن یا بالا رفتن، می‌ایستند. بنابراین، بسیاری از متخصصان علوم حیوانات آزمایشگاهی معتقدند که “توانایی موش برای ایستادن، جزء ذاتی سلامتی آن‌ها است.”
-
سلامت موش‌های آزمایشگاهی خود را با بستر مناسب افزایش دهید
راه دیگر برای ارائه “زندگی خوب” به موش‌های آزمایشگاهی این است که مطمئن شوید که محل نگه‌داری آن‌ها دارای بستر مناسب است. فراهم کردن بسترهای راحت برای موش‌های آزمایشگاهی می‌تواند زندگی آن‌ها را بسیار بهبود بخشد. داده‌های تحقیقاتی نشان می‌دهد که راحت‌ترین بستر برای موش‌ها ممکن است بسترهای کاغذی باشد. علاوه بر این، بسترهای کاغذی ممکن است اثرات مضر کمتری بر سلامت داشته باشند. سوییچ به بسترهای کاغذی تنها یکی از راه‌هایی است که می‌توانید تفاوت ایجاد کنید.
اما صرف تهیه بستر برای موش‌های آزمایشگاهی برای بهینه‌سازی سلامت و شادی آن‌ها کافی نیست. همچنین حفظ آن بستر بسیار مهم است. به عنوان مثال، “یک راه حل برای اطمینان از سطوح کم آمونیاک در قفس‌های دارای بستر کاغذی، افزایش تکرار تعویض قفس است.”
با این حال، تغییر مکرر بستر می‌تواند برای موش‌های آزمایشگاهی مخرب باشد. بنابراین، یک راه‌حل ممکن دیگر می‌تواند «تهیه بستر ضخیم‌تر، که با آمونیاک درون قفس کمتری همراه است» باشد. و نه تنها بستر باید راحت باشد، بلکه باید تمیز هم باشد.
-
تجهیزات محیطی را که امکان پناهگاه‌سازی، لانه‌سازی و حفر کردن را فراهم می‌کنند، تهیه کنید
تهیه تجهیزاتی برای موش‌های آزمایشگاهی که آن‌ها را قادر به پناه گرفتن، لانه‌سازی و حفاری می‌کند نیز می‌تواند به سلامت و شادی کلی آن‌ها کمک کند. مقاله “زندگی خوب برای جوندگان آزمایشگاهی؟” که در ILAR منتشر شده است، بیان می‌نماید که “تامین تجهیزات پناهگاهی و لانه‌ای کافی برای جوندگان آزمایشگاهی، به ایجاد یک زندگی خوب در سطوح مختلف کمک می‌کند.”
علاوه بر این، دسترسی موش‌ها به تجهیزات لانه‌سازی یا پناهگاه‌ها به آن‌ها امکان می‌دهد «به طور فعال به محیط خود جذب شوند.» و ارائه انتخاب‌هایی برای موش‌های آزمایشگاهی جهت مشارکت فعال در محیط‌هایشان، راهی فوق‌العاده برای ارزش بخشیدن به زندگی‌شان است. برای مثال، فعالیت لانه‌سازی برای موش‌های آزمایشگاهی یک فعالیت مفید است. و بازگشت به آن لانه نیز برای رفاه آن‌ها مطلوب است.
دادن این گزینه به موش‌ها برای بازگشت به لانه، به آن‌ها این امکان را می‌دهد که “قرار گرفتن در معرض تهدیدات دریافت شده، نورهای درخشان و دمای محیط را کنترل کنند.” و ارائه این نوع کنترل به موش‌های آزمایشگاهی در زندگی به آن‌ها کمک می‌کند تا بهتر با استرس مقابله کنند.
چه نوع پناهگاهی می‌تواند سلامت موش آزمایشگاهی شما را بهبود بخشد؟
در مورد پناهگاه‌ها، موش‌ها به جای تجهیزات محیطی تونلی‌شکل، جعبه‌های لانه‌ای محصور با تنها یک دهانه را ترجیح می‌دهند. علاوه بر این، موش‌ها پناهگاه‌های تیره و مات را بیشتر از پناهگاه‌های مقوایی یا حلبی ترجیح می‌دهند.
طبق گفته‌های شورای مراقبت از حیوانات کانادا (Canadian Council of Animal Care (CCAC))، “وجود پناهگاه‌ها جزء ویژگی‌های استاندارد در مورد محل نگه‌داری موش‌ها هستند، زیرا نیازهای رفتاری را برطرف و برای حیوانات راحتی ایجاد می‌کنند.” و اطمینان از داشتن منابع کافی برای موش‌های آزمایشگاهی جهت حمایت از نیاز ذاتی آن‌ها در داشتن پناهگاه، لانه‌سازی و حفاری کردن، می‌تواند رفاه آن‌ها را بسیار بهبود ببخشد.
-
تشویق و ترویج ورزش برای ارتقا سلامتی موش‌های آزمایشگاهی
موش‌ها عموماً موجوداتی اکتشافی هستند. آن‌ها معمولاً فعالیت‌های بدنی، از جمله راه رفتن، دویدن، پریدن، بالا رفتن و ایستادن روی پاهای عقب خود را انجام می‌دهند. فراهم کردن تجهیزات محیطی که سبب ترغیب به ورزش کردن می‌کنند برای موش‌های آزمایشگاهی، «یک جزء مهم غنی‌سازی محیطی» است. CCAC ویژگی‌هایی را توصیه می‌کند که فعالیت‌هایی مانند بالا رفتن از سازه‌ها، چرخ‌های ورزشی (Exercise wheel)، تاب و ننو را ترغیب کند.
-
مطمئن شوید که موش‌های آزمایشگاهی می‌توانند اجتماعی زندگی کنند
کارشناسان جامعه علوم حیوانات آزمایشگاهی می‌دانند که موش‌ها به طور ذاتی موجوداتی اجتماعی هستند. به عنوان مثال، موش‌های وحشی در کلنی‌های بزرگی از گروه‌های خانوادگی گسترده زندگی می‌کنند، که معمولاً «از زیر گروه‌هایی تشکیل شده‌اند که ممکن است شامل جفت‌ها، حرمسرا با یا بدون فرزند، گروه‌های تک جنسیتی یا نر و ماده مجرد باشد».
علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که موش‌های آزمایشگاهی به تعاملات مشارکتی وابسته هستند. تعاملات مشارکتی زمانی است که دو یا چند حیوان با هم برای رسیدن به یک هدف مشترک کار می‌کنند. به عنوان مثال، شواهد نشان می‌دهد که موش‌ها رفتارهای اجتماعی و مشارکتی، مانند آزاد کردن هم گروه‌های به دام افتاده و لطف متقابل را انجام می‌دهند!
به علاوه، شواهد زیادی وجود دارد که موش‌ها قادر به سرایت عاطفی (Emotional contagion) هستند. سرایت عاطفی، احساسی است که بسیاری از پستانداران از جمله انسان تجربه می‌کنند. سرایت عاطفی به اشتراک گذاری یک حالت عاطفی با کسی گفته می‌شود. به عبارت دیگر، این حالت یک شکل اصلی از همدلی است.
برای مثال، “موش‌ها یاد می‌گیرند از موقعیت‌هایی که برای دیگران مضر است اجتناب کنند.” با درک عمیق‌تر از ماهیت اجتماعی موش‌ها، کارشناسان برجسته حوزه حیوانات آزمایشگاهی توافق دارند که نگه‌داری از موش‌ها به صورت اجتماعی جهت برآورده کردن نیازهای اجتماعی آن‌ها بهترین گزینه است. به همین دلیل است که نگه‌داری موش‌ها به صورت اجتماعی، ضروری است.
همچنین بخوانید:
مترجم: صادق حسینی‌کیا
