IVF چیست؟

لقاح در محیط آزمایشگاهی (IVF)، سری اقدامات پیچیده ای است که برای کمک به باروری یا جلوگیری از مشکلات ژنتیکی و کمک به بارداری استفاده می شود.

در حین IVF تخمک های بالغ از تخمدان جمع آوری و بازیابی می شوند و توسط اسپرم در آزمایشگاه لقاح می یابد. سپس تخمک های  بارور شده (جنین) به رحم منتقل می شوند. یک دوره کامل IVF حدود سه هفته طول می کشد. گاهی اوقات این مراحل به قسمت های مختلفی تقسیم می شوند و روند کار می تواند طولانی تر شود.

IVF موثرترین شکل فناوری باروری است. IVF ممکن است شامل تخمک، اسپرم یا جنین از یک اهدا کننده شناخته شده یا ناشناس باشد یا برای خود فرد و همسر او باشد.

شانس شما برای داشتن یک کودک سالم با استفاده از تکنیک IVF به عوامل زیادی از جمله سن فرد و علت ناباروری او بستگی دارد. علاوه بر این تکنیک IVF ممکن است زمان بر، پر هزینه و تهاجمی باشد. اگر بیش از یک جنین به رحم فرد منتقل شود، IVF می تواند منجر به حاملگی با بیش از یک جنین شود (بارداری چندگانه).

علل انجام IVF

لقاح آزمایشگاهی (IVF) درمانی برای ناباروری یا مشکلات ژنتیکی است.

گاها IVF به عنوان یک درمان اصلی و اولیه برای ناباروری در زنان بالای 40 سال ارائه می شود. در صورت داشتن برخی شرایط سلامتی خاص نیز، تکنیک IVF برای فرد انجام می شود. به عنوان مثال:

• آسیب یا انسداد لوله فالوپ. آسیب یا انسداد لوله فالوپ باروری تخمک و انتقال جنین به رحم را دشوار می کند.
• اختلالات تخمک گذاری. اگر تخمک گذاری به ندرت اتفاق بیفتد یا انجام نشود، تخمک کمتری برای لقاح در دسترس است.
• آندومتریوز. آندومتریوز هنگامی اتفاق می افتد که بافت رحمی در خارج از رحم قرار گیرد و رشد کند – که اغلب بر عملکرد تخمدان ها، رحم و لوله های رحمی تأثیر می گذارد.
• فیبروئید رحمی. فیبروم ها تومورهای خوش خیم در دیواره رحم هستند و در زنان 30 تا 40 ساله شایع است. فیبروم ها می توانند در کاشت تخمک بارور اختلال ایجاد کنند.
• عقیم سازی یا برداشتن لوله قبلی. اگر لوله ها در فرد بسته شده باشد – نوعی عقیم سازی که در آن لوله های رحمی فرد قطع یا مسدود می شود تا به طور دائمی از بارداری جلوگیری شود – و فرد بخواهد باردار شود، IVF می تواند جایگزینی مناسب به جای بستن لوله ها باشد.
• اختلال در تولید یا عملکرد اسپرم. اگر غلظت اسپرم کمتر از حد متوسط آن باشد ​​یا حرکت اسپرم ضعیف باشد و یا ناهنجاری در اندازه و شکل اسپرم وجود داشته باشد، باروری تخمک را برای اسپرم دشوار می کند. در صورت مشاهده ناهنجاری های مایع منی، ممکن است لازم باشد همسرتان به یک متخصص مراجعه کند تا تشخیص دهد آیا مشکلات قابل اصلاح یا نگرانی های اساسی در مورد سلامتی وجود دارد یا خیر.
• ناباروری بدون دلیل. ناباروری بدون دلیل به این معناست که علی رغم ارزیابی علل شایع، هیچ علتی برای ناباروری فرد پیدا نشده است.
• اختلال ژنتیکی. اگر شما یا همسرتان در معرض خطر انتقال یک اختلال ژنتیکی به فرزند خود هستید، ممکن است کاندید آزمایش ژنتیک قبل از لانه گزینی باشید – روشی که IVF را شامل می شود. تخمک ها پس از برداشت و بارور شدن، از نظر برخی مشکلات ژنتیکی مورد بررسی قرار می گیرند، هرچند همه مشکلات ژنتیکی را نمی توان بررسی کرد و آن ها را یافت. جنین هایی که مشکلات به خصوصی ندارند، می توانند به رحم منتقل شوند.
• حفظ باروری در بیماری هایی نظیر سرطان یا سایر مشکلات سلامتی. اگر می خواهید درمان سرطان را شروع کنید – مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی – که می تواند به باروری آسیب برساند، IVF می تواند برای حفظ باروری یک گزینه مناسب باشد. خانم ها می توانند تخمک ها را از تخمدان های خود برداشت کرده و در حالت نابارور شده برای باروری آتی منجمد کنند. یا تخمک های بارور شده را می توان به عنوان جنین بارور منجمد کرد تا در آینده استفاده شود.

برای مطالعات بیشتر به بخش راهنمای علمی سایت مراجعه فرمایید.