چرا برخی افراد نمی توانند دست از غذا خوردن بردارند: دانشمندان مدار مغزی منحصر به فردی را کشف کردند که به BMI مرتبط است
ارتباط تازه کشف شده بین دو ناحیه مغز ممکن است بر کنترل رفتار غذا خوردن تأثیر بگذارد.
مطالعهای اخیر نشان میدهد که ارتباط ضعیفتر بین نواحی مغز مرتبط با بویایی و انگیزه رفتاری با BMI بالاتر مرتبط است، که نشان میدهد این مسیرها بر عادات غذایی و درک پاداش غذا تأثیر میگذارد.
چرا برخی از افراد به راحتی زمانی که سیر هستند دست از غذا خوردن میکشند، در حالی که برخی دیگر نمیتوانند که این میتواند منجر به چاقی شود؟
مطالعهای از دانشکده پزشکی نورثوسترن نشان داده است که یکی از دلایل احتمالی میتواند ارتباط ساختاری تازه کشف شده بین دو ناحیه در مغز باشد که به نظر میرسد در تنظیم رفتار تغذیه نقش دارد. این نواحی مربوط به حس بویایی و انگیزه رفتاری هستند.
دانشمندان نورثوسترن گزارش میدهند که هرچه ارتباط بین این دو ناحیه مغز ضعیفتر باشد، شاخص توده بدنی (BMI) فرد بالاتر است.
محققان این ارتباط را بین توبول بویایی، ناحیه قشر بویایی که بخشی از سیستم پاداش مغز است، و ناحیهای از میانه مغز به نام خاکستری پریآqueductal (PAG) کشف کردند که در رفتار انگیزشی در پاسخ به احساسات منفی مانند درد و تهدید و به طور بالقوه در سرکوب اشتها نقش دارد.
این مطالعه به تازگی در مجله Journal of Neuroscience منتشر شده است.
نقش بویایی در رفتار تغذیهای
تحقیقات قبلی در نورثوسترن توسط نویسنده همکار، تورستن کنت، که اکنون در مؤسسات ملی بهداشت مشغول به کار است، نشان داده است که بوی غذا زمانی که گرسنه هستید اشتهاآور است. اما زمانی که آن غذا را تا حد سیری بخورید، بوی آن کمتر جذاب میشود.
بوها نقش مهمی در هدایت رفتارهای انگیزشی مانند مصرف غذا دارند و در مقابل، درک بویایی تحت تأثیر میزان گرسنگی ما قرار میگیرد.
دانشمندان هنوز به طور کامل زیرساختهای عصبی چگونگی تأثیر حس بویایی بر میزان غذای ما را درک نکردهاند.
گوانگ یو ژو، استادیار پژوهشی اعصاب در دانشکده پزشکی فینبرگ دانشگاه نورثوسترن، نویسنده مسئول این مقاله میگوید: «میل به غذا خوردن به میزان جذابیت بوی غذا مرتبط است – بوی غذا زمانی که گرسنه هستید بهتر از زمانی که سیر هستید به مشام میرسد.» اما اگر مدارهای مغزی که به هدایت این رفتار کمک میکنند مختل شوند، ممکن است این سیگنالها اشتباه گرفته شوند و در نتیجه غذا حتی زمانی که سیر هستید برایتان لذتبخش باشد.
اگر این اتفاق بیفتد، BMI فرد ممکن است افزایش یابد. و این همان چیزی است که ما پیدا کردیم. هرچه ارتباط ساختاری بین این دو ناحیه مغز ضعیفتر باشد، BMI فرد به طور متوسط بالاتر است.
اگرچه این مطالعه مستقیماً آن را نشان نمی دهد، نویسندگان مطالعه فرض می کنند که شبکه های مغزی سالم که مناطق پاداش را به مناطق رفتاری متصل می کنند، می توانند با ارسال پیام هایی به فرد که دیگر زمانی که سیر هستند غذا خوردن احساس خوبی ندارد، رفتار غذا خوردن را تنظیم کنند. در واقع، پرخوری احساس بدی دارد. این مانند یک کلید در مغز است که میل به غذا خوردن را خاموش می کند.
اما دانشمندان می گویند افرادی که مدارهای اتصال دهنده این مناطق ضعیف یا مختل هستند ممکن است این سیگنال های توقف را دریافت نکنند و حتی زمانی که گرسنه نیستند به خوردن ادامه دهند.
کریستینا زلانو، استاديار عصبشناسي در فينبرگ، نويسنده ارشد اين مقاله ميگويد: «درک چگونگي عملکرد اين فرآيندهاي اساسي در مغز، پيشنياز مهمي براي کارهاي آينده است که ميتواند به درمان پرخوري منجر شود.»
چگونه این مطالعه انجام شد
این مطالعه از دادههای مغزی MRI – تصویربرداری عصبی – از پروژه Human Connectome استفاده کرد، که یک پروژه بزرگ چند مرکزی موسسه ملی بهداشت (NIH) است که برای ایجاد یک نقشه شبکه از مغز انسان طراحی شده است.
ژو از دانشگاه نورثوسترن همبستگیهایی با BMI در مدار بین توبول بویایی و ناحیه میانی مغز، خاکستری پریآqueductal، پیدا کرد. ژو همچنین برای اولین بار در انسان، قدرت مدار را در سراسر توبول بویایی ترسیم کرد، سپس این یافتهها را در یک مجموعه داده مغزی MRI کوچکتر که دانشمندان در آزمایشگاهشان در نورثوسترن جمعآوری کرده بودند، تکرار کرد.
زلانو میگوید: «تحقیقات بیشتری برای کشف مکانیسمهای دقیق مغز که رفتار غذا خوردن را تنظیم میکنند، مورد نیاز است.»
همچنین بخوانید:
مترجم: محمد صادق محمودی لرد