خرگوش

خرگوش های آزمایشگاهی که در راستای تحقیقات استفاده می شوند معمولا جزو پریمات ها طبقه بندی میشوند و کمتر در راستای جوندگان قرار می گیرند.عدم این قرار گیری عام در جوندگان،  به دلیل داشتن جثه بزرگ و وزن زیاد آنها می باشد به علت اینکه بدن بزرگی دارند تحقیقات متنوعی را می توان بر روی آنها انجام داد نظیر مطالعه بر روی بیماری شایع آترواسکلروزیس ، قلبی-عروقی و… . به علت تشابه ساختاری این خرگوش ها با انسانها ممکن است مدل هایی از بیمارهای مربوط به انسان را نتوان در انها ایجاد کرد و بیشتر در جوندگان بتوان بیماری را القا کرد مانند تشابه ساختاری پروتئین های ماهیچه قلب ولی باز همچنان در مطالعه و تحقیقات بیماری های انسانی  مانند سرطان ها ، عفونت روده ، مطالعات پوستی، بیماری سل و پوکی استخوان هم اشاره نمود. حتی از انها برای ایجاد گسترش آنتی بادی های پلی کلونال هم استفاده میشود ولی خرگوشها به دلیل نداشتن غدد عرقی گرمای اضافی بدن خود را باید از طریق تنفس و یا گوش هایشان دفع کنند. به دلیل کم و کوچک بودن توده اسکلتی خرگوش ها، کمر آنها بشدت شکننده در نتیجه به راحتی میشکند. همچنین به علت شباهتش با انسان که قبلا ذکر شد (آناتومی عصبی بطن ها) بسیار گونه مناسبی برای تحقیق می باشند. می توان بیان کرد که تفاوت عمده آنها با دیگر حیوانات و حتی  انسان در دندان هایشان می باشد زیرا تا زمانی که زنده هستند دندان ها در حال رشد می باشند.مزیت دیگر خرگوش ها نگه داری آنها در قفس به صورت جمعی است مگر برای انجام مطالعه و تحقیقات خاصی آن ها را جدا کنند و دمای نگه داری از آنها کم تر و پایین تر از دیگر موجودات آزمایشگاهی  می باشد. عوامل های متعدد و گوناگونی مانند سر و صدای بیش از حد بلند می تواند باعث واکنش و عکس العمل  آنها به صورت استرس و ترس ایجاد شود.