Balb/c

این نوع از موشها سفید رنگ یا آلبینو می باشند.هیبریدوم‌های مشتق شده از سلول‌های طحال موش های  BALB/c می‌توانند آنتی‌بادی‌های مونوکلونال (mAbs) تولید کنند و مستعد ابتلا نسبت به لیستریا و تریپانوزوما می باشند. این نوع موش ها برای تحقیقات در رابطه با سرطان و ایمونولوژی بسیار مناسب  می باشند. بیشتر باعث ابجاد سرطان نئوپلاسم شبکه ای ، تومور های ریه و کلیوی می شوند. این سویه از موش شیوع کم (3٪) برای سرطان سینه دارد، در حالی که این میزان با القای ویروس تومور پستان موش (MMTV) افزایش می‌یابد. احتمال ابتلا به تومورهای تخمدان و آدرنال و همچنین سرطان خون را نشان می دهد.

همچنین از موش های BALB/c به عنوان مدلی مناسب برای بیماری تصلب شرایین و قلبی-عروقی استفاده می کنند. در انواع آنها، تفاوت های مختلفی وجود دارد که به دلیل جهش ایجاد شده به وجود آمده است. موش های نر BALB/C به دلیل رفتارهای تهاجمی خود نباید کنار هم قرار گیرند. نوع BALB/LAC نسبت به نوع BALB/C آرام تر بوده است اما نوع BALB/CWT فقط توانایی 3 درصد فرزندان هرمافرودتیسم(بیماری دو جنسیتی به معنای حضور هم زمان بافت تخمدان و بیضه) را نشان می دهد. اکثر موش‌ها پس از 6 ماهگی، ایمونوگلوبولین‌های خود را ایجاد می‌کنند که عمدتاً به صورت افزایش IgG1 و IgA، تولید کم اینترفرون و فعالیت بالای مکمل بیان می‌شوند. حاوی آلل Hc1 است که می تواند کریپتوکوکوس را مهار کند. حساس به تب ناشی از ریکتزیا، ویروس سرخک، لیشمانیا تروپیکا، شیستوزوما مانسونی و حساس به توکسوپلاسما گوندی می باشند. در صورت ابتلا به ذات الریه، بهتر است در یک اتاق با موش های دیگر همزاد تولید مثل نکند. C57BL/6 و BALB/c در پاسخ‌های ایمنی ذاتی خود، عمدتاً بین سلول‌های کمکی T نوع 1 و نوع 2 (Th1 و Th2) متفاوت هستند. متناوبا، القای پاسخ ایمنی Th2 در موش‌های BALB/c آسان‌تر است، که در بیماری‌های عفونی و واکنش‌های آلرژیک بسیار شایع است. موش‌های BALB/c نسبت به موش‌های C57BL/6 واکنش هومورال قوی‌تری تولید می‌کنند. این سویه‌ دارای توالی‌های ژنی متفاوتی در محل H2 جایگاه ژن اصلی سازگاری بافتی (MHC) کلاس I هستند – موش‌های BALB/c H2d هستند. تفاوت در تولید اولیه اینترلوکین 12 (IL-12) توسط سلول های دندریتیک (DCs) اساس حساسیت متفاوت موش های C57BL/6 و BALB/c نسبت به لیستریا مونوسیتوژنز است.