بازوفیل چیست؟ تعریف، ساختار، ایمنی و عملکرد

بازوفیل چیست؟

تعریف

بازوفیل ها گرانولوسیت‌های غیرفاگوسیتی می‌باشند و کمترین لکوسیت‌هایی هستند که در گردش خون وجود دارند و برای پاسخ ایمنی در برابر عوامل بیگانه (انگل‌ها) حیاتی هستند.

• بازوفیل‌ها شبیه ائوزینوفیل‌ها هستند زیرا در پاسخ به عفونت‌های انگلی تولید می‌شوند. با این حال، در غیاب عفونت‌های انگلی، بازوفیل‌ها در علائم آلرژی نقش دارند.
• حتی با اینکه بازوفیل‌ها درصد کمی (پنج درصد) از کل سلول‌های خونی در گردش را تشکیل می‌دهند، تعداد آنها می‌تواند در پاسخ به سیگنال‌های التهابی به سرعت افزایش یابد.
• آن ها از پیش‌سازهای گرانولوسیت-مونوسیت موجود در مغز استخوان تشکیل می‌شوند و بعد از آن وارد خون محیطی می‌شوند.
• مطالعات مربوط به کارکردها، نقش‌ها و پاسخ آنها به دلیل طول عمر کوتاه و کمیاب بودن آنها دشوار بوده است.
• این سلول ها از نظر رشدی با ماست سل‌ها مرتبط هستند زیرا هر دو سلول گیرنده‌های میل ترکیبی بالا را برای IgE بیان می‌کنند و می‌توانند طیف مشابهی از واسطه‌ها را در پاسخ به اتصال IgE آزاد کنند.
• برخی از نشانگرهای رایجی که می توان برای تشخیص بازوفیل استفاده کرد عبارتند از ckit–FcεRI+، CD11b+، IL-3Rhi و غیره.
• در نتیجه دخالت آنها در واکنش‌های آلرژیک، یک آزمایش فعال سازی بازوفیل می‌باشد که دارو، غذا و سم را در بیماران تشخیص می‌دهد.
• بازوفیل‌ها سلول‌های ذاتی در حال گردش در نظر گرفته می‌شوند که نه تنها باعث ایجاد نفوذپذیری مویرگ‌ برای انتقال لکوسیت‌ها به بافت‌های ملتهب می شوند، بلکه به پاسخ ایمنی Th2 نیز کمک می‌کنند.
• کمبود آن ها در خون در گردش یک مکانیسم تنظیمی در ایمنی ذاتی و اکتسابی است تا حساسیت مفرط و پاسخ آتوپیک.

ساختار

• بازوفیل‌ها کوچکترین گرانولوسیت‌ها با قطری بین 10-14 میکرومتر هستند. این سلول‌های پلی‌مورفونکلئر با هسته چندلوبی و گرانول‌های سیتوپلاسمی متاکروماتیک برجسته می‌باشند.
• اگرچه بیشتر آن ها سلول‌های گرد هستند، برخی از اروپودها یا دم‌های باریک و کشیده در انسان گزارش شده است.
• هسته این سلول‌ها حاوی کروماتین متراکم می‌باشد.
• سیتوپلاسم حاوی اندامک‌هایی مانند میتوکندری، وزیکول، گلیکوژن و گرانول است. دانه‌های بالغ معمولاً حاوی ذرات متراکم هستند.
• معمولاً گرانول‌های سیتوپلاسمی بازوفیل انسانی دارای ساختارهای گرد تا زاویه‌ای و متصل به غشاء با اندازه‌های تا 1.2 میکرومتر هستند.
• زیرساخت این گرانول‌ها حاوی ذرات متراکم در غشای پیچیده گاه به گاه ماتریس کم‌تر است.
• سیتوپلاسم دارای یک سیستم پیچیده است که در حضور یک محرک مناسب در دگرانولاسیون بازوفیل نقش دارد.
• ساختار بازوفیل‌ها مشابه ماست سل‌ها است و تمایز را می‌توان بر اساس محتوای گلیکوژن و برجستگی‌های پلاسمالما انجام داد.
• بازوفیل‌ها دارای محتوای گلیکوژن بالاتری در سیتوپلاسم هستند، در حالی که فاقد برجستگی‌ها و چین‌های پلاسمالمی هستند که در ماست سل‌ها وجود دارد.

بازوفیل چگونه در برابر پاتوژن‌ها عمل می‌کنند؟

• بازوفیل‌ها از سلول‌های پیش ساز گرانولوسیت-مونوسیت مغز استخوان تشکیل می‌شوند که سپس به صورت سلول‌های کاملا تمایز یافته در خون محیطی آزاد می‌شوند.
• تمایز سلول‌های پیش ساز بازوفیل به فاکتور رونویسی C/EBPα بستگی دارد.
• سطح آن ها در خون در شرایط عادی حفظ می‌شود، اما تعداد آنها در نتیجه عفونت‌های انگلی یا آلرژی افزایش می‌یابد.

ماهیت دقیق محرک‌های مسئول ایجاد بازوفیل در طول عفونت‌های انگلی هنوز مشخص نیست، اما سیتوکین خونساز IL-3 پیشنهاد شده است که نقش اساسی ایفا کند.

سایر مولکول‌های مرتبط با انگل مانند پروتئازها، گلیکوپروتئین‌ها یا اجزای ساختاری مانند کیتین نیز می‌توانند به عنوان محرک برای تمایز بازوفیل‌ها عمل کنند.

• بازوفیل‌ها، مانند ماست سل‌ها، با پیوند متقابل بین گیرنده سطحی IgE، FcεRI، و آنتی بادی‌های IgE موجود در خون فعال می‌شوند.
• اتصال IgE به بازوفیل‌ها منجر به یک سیگنال فعال سازی می‌شود که باعث آزاد شدن سریع واسطه‌های داخل سلولی مانند هیستامین و لکوترین‌ها می‌شود. افزایش سطح این ترکیبات باعث افزایش ترشح سیتوکین‌هایی مانند IL-4 توسط بازوفیل‌ها می‌شود.
• علاوه بر این، مسیرهای مستقل از IL-4 شامل IL-3 منجر به فعال شدن بازوفیل می‌شود.
• بازوفیل‌های فعال شده مقدار زیادی IL-4 تولید می‌کنند که حتی ممکن است بیشتر از مقدار تولید شده توسط سلول‌های T باشد.
• IL-4 تولید شده توسط بازوفیل‌ها باعث فعال شدن سلول‌های T ساده مختص انگل به سلول‌های T موثر نوع Th2 می‌شود.

عملکرد

برخی از وظایف آن ها به شرح زیر است:

• مهم‌ترین عملکرد بازوفیل‌ها القای پاسخ ایمنی در برابر عفونت‌های انگلی به ویژه عفونت‌های کرمی است.
• مطالعات همچنین نشان داده‌اند که این سلول ها می‌توانند به عنوان سلول‌های ارائه دهنده آنتی ژن مورد نیاز برای تمایز سلول‌های T عمل کنند. بازوفیل‌ها، هنگامی که به IgE متصل می‌شوند، منجر به تمایز سلول‌های CD4 T اختصاصی آنتی ژن به سلول‌های Th2 می‌شوند.
• بازوفیل‌ها با سایر سلول‌های ایمنی از طریق ارتباط متقابل برای حفظ مکانیسم هماهنگ آلرژی فعالیت می‌کنند.
• آن ها همچنین با تعدیل قابلیت آزادسازی واسطه‌های هیستامین یا لیپیدی، پاسخ حساسیت مفرط را کاهش می‌دهند.
• تست فعال سازی بازوفیل‌ها آزمایشی است که برای آزمایش واکنش‌های آلرژیک به غذاها، سم‌ها و داروها مختلف توسعه یافته است.
• یکی از نقش‌های فیزیولوژیکی مهم بازوفیل‌ها بلوغ سلول‌های B است که منجر به تولید IgE می‌شود.

همچنین بخوانید:

• کروماتین چیست؟
• دوره مهارت آموزی هماتولوژی
• خونسازی و شناخت انواع سلول های خونی
• تهیه گستره خون محیطی
• مورفولوژی سلول‌های خون محیطی
• رتیکولوسیت‌ چیست؟ نحوه شمارش رتیکولوسیت‌
• مورفولوژی‌ غیر طبیعی RBC

منبع

مترجم: امید آهنگریان ابهری